| e | : mı |
| lem tere | : sen görmedin |
| enne | : olduğunu |
| allâhe | : Allah |
| enzele | : indirdi |
| min | : den |
| es semâi | : sema, gökyüzü, gök |
| mâen | : su |
| fe | : böylece |
| seleke-hu | : onu sokar, içine akıtır |
| yenâbîa | : yerden fışkıran su kaynağı, pınarlar |
| fî | : de, içinde |
| el ardı | : arz, yeryüzü, yer |
| summe | : sonra |
| yuhricu | : çıkarır |
| bi-hi | : onunla |
| zer'an | : ekin |
| muhtelifen | : muhtelif, çeşitli |
| elvânu-hu | : onun renkleri |
| summe | : sonra |
| yehîcu | : kurur |
| fe | : böylece, artık |
| terâ-hu | : onu görürsün |
| musferren | : sararmış olan |
| summe | : sonra |
| yec'alu-hu | : onu kılar, yapar |
| hutâmen | : kuru ot, çer çöp |
| inne | : muhakkak |
| fî | : de, içinde |
| zâlike | : işte bu, bu |
| le | : elbette, mutlaka |
| zikrâ | : zikir, ibret |
| li | : için |
| ulî el elbâbi | : ulûl'elbab, daimî zikir sahipleri |
