| ve le | : ve mutlaka, gerçekten |
| in | : eğer |
| seelte-hum | : onlara sordun |
| men | : kim |
| halaka | : yarattı |
| es semâvâti | : semalar, gökler |
| ve el arda | : ve arz, yeryüzü, yer |
| le | : elbette, şühpesiz |
| yekûlunne | : derler |
| allâhu | : Allah |
| kul | : de, söyle |
| e | : mi |
| fe | : böylece, artık |
| raeytum | : siz gördünüz |
| mâ | : şeyler |
| ted'ûne | : siz tapıyorsunuz |
| min | : den |
| dûni | : dışında, başka |
| allâhi | : Allah |
| in | : şâyet, eğer |
| erâde-niye | : benim için diledi |
| allâhu | : Allah |
| bi durrin | : darlığı, zararı |
| hel | : mı |
| hunne | : onlar |
| kâşifâtu | : gideren |
| durri-hi | : onun zararı |
| ev | : ya da, veya |
| erâde-nî | : benim için diledi |
| bi | : ile, ... i |
| rahmetin | : rahmet |
| hel | : mı |
| hunne | : onlar |
| mumsikâtu | : tutanlar |
| rahmeti-hî | : onun rahmeti |
| kul | : de, söyle |
| hasbiyallâhu (hasbiye allâhu) | : Allah bana yeter |
| aleyhi | : ona |
| yetevekkelu | : tevekkül eder |
| el mutevekkilûne | : tevekkül edenler |
