| ve ittebeû | : ve tâbi oldular, uydular |
| mâ tetlû | : okunan şey |
| eş şeyâtînu | : şeytanlar |
| alâ mulki | : mülküne, hükümdarlığına |
| suleymâne | : Süleyman |
| ve mâ kefere | : ve inkâr etmedi, örtmedi, kâfir olmadı |
| suleymânu | : Süleyman |
| ve lâkinne | : ve lâkin, fakat |
| eş şeyâtîne | : şeytanlar |
| keferû | : inkâr ettiler, örttüler, kâfir oldular |
| yuallimûne | : öğretiyorlar |
| en nâse | : insanlar |
| es sihrâ | : sihir, büyü |
| ve mâ unzile | : ve indirilen şey |
| alâ el melekeyni | : iki meleğe |
| bi bâbile | : Babil'de, Babil |
| hârûte ve mârûte | : Harut ve Marut, iki meleğin isimleri |
| ve mâ yuallimâni | : ve o ikisi öğretmiyorlar |
| min ehadin | : bir kimse |
| hattâ | : olmadıkça |
| yekûlâ | : (ikisi) söylüyorlar |
| innemâ | : ama, fakat, sadece |
| nahnu | : biz |
| fitnetun | : bir fitne, bir imtihan |
| fe | : o zaman, öyleyse, o halde |
| lâ tekfur | : inkâr etmeyin, örtmeyin, kâfir olmayın |
| fe | : o zaman, bundan sonra, fakat |
| yeteallemûne | : öğreniyorlar |
| min-humâ | : onlardan (o ikisinden) |
| mâ | : şey |
| yuferrikûne | : ayırıyorlar, ayırırlar |
| bi-hi | : onunla |
| beyne | : arası |
| el mer'i | : erkek |
| ve zevci-hî | : ve onun eşi |
| ve mâ | : ve değildir, olmadı |
| hum | : onlar |
| bi dârrîne | : zarar verici |
| bi-hi | : onunla |
| min ehadin | : bir kimse |
| illâ | : den başka, olmaksızın, olmadan |
| bi izni | : izniyle |
| allâhi | : Allah |
| ve yeteallemûne | : ve öğreniyorlar |
| mâ yadurru-hum | : onlar zarar veren şeyler |
| ve lâ yenfeu-hum | : ve onlara fayda veren şeyler |
| ve lekad | : ve andolsun ki |
| alimû | : bildiler, öğrendiler |
| le | : elbette |
| men işterâ-hu | : onu satın alan kimseler |
| mâ lehu | : onun için yoktur |
| fîl âhireti | : ahirette |
| min halâkın | : nasipten bir pay, bir nasip |
| ve le bi'se | : ve elbette kötü |
| mâ şerev | : satın aldıkları şey |
| enfuse-hum | : onlar nefslerini, kendi kendilerini |
| lev kânû | : şâyet, keşke ..... olsalardı |
| ya'lemûne | : bilirler, biliyorlar |
